Laatste bericht

Op moment van typen zit ik hier de laatste dag in Las Vegas. We hebben een boel gezien, ook in Death Valley waar we vrijdag door heen gereden zijn. De meest bijzondere bezichtigheden daar waren de Devils Golf Course en Badwater Basin waar zoutkristallen de meest aparte formaties vormden. Verder waren ook de zandduinen mooi voor het echte woestijngevoel. Onderweg hebben we nog een fransoos meegenomen die samen met zo'n 50 andere busreizigers gestrand was en daar al twee uur aan het wachten was.

We kwamen met zonsondergang in Vegas aan en reden meteen de strip op. Ons hotel zit op 10 minuutjes lopen van de strip en we hebben er superluxe kamers! Zelfs de tweede keer is het bijzonder hier rond te lopen en ook wat meer hotels en casinos van binnen te zien. Ook supergaaf was de goochelshow van David Copperfield. Ongelooflijk hoe bijvoorbeeld een complete auto het podium op wordt getoverd.

Morgen rijden we één auto terug naar L.A. en overmorgen stap ik weer op het vliegtuig. Tot gauw!

Een bezoekje aan de natuur

Lekker drie nachtjes in San Francisco gezeten en gister een mega wandeling in Yosemite N.P. gemaakt naar Glacier Point. Het was maar zo een 16km maar wel ontzettend stijl! In SF zijn we zondag naar het NASA Ames center geweest. Hier hebben we wat gezien over ruimtevaart en -reizen, maar was het twee uur heen en weer rijden niet echt waard. Rest van de dag niet echt veel gedaan. Maandag zijn we over de Golden Gate bridge gereden waarvoor we eerst nog taart hebben gegeten om Yme's verjaardag te vieren. Achter de golden gate hebben we een snel ommetje gemaakt door Muir woods, om alvast wat aan de national parks te wennen! Veel tijd hadden we daar niet aangezien we op tijd terug moesten zijn om Wytse op het vliegveld af te zetten. Zijn week was alweer om en dat betekent ook dat mijn laatste week is ingegaan! Terug van het vliegveld even naar de dichtstbijzijnde Alamo car rental gereden om Yme als extra bestuurder in te schrijven. De Alamo garage was midden in de stad in een veels te krappe parkeergarage maar na 10x steken kreeg Martin de minivan toch weer naar buiten. We waren helaas wel 5 minuten te laat dus Alamo was al gesloten. Wat minder goed ging was het parkeren bij het hotel. Bij de ingang van een kleine garage met onmogelijk weinig ruimte voor de minivan hebben we onze eerste deuk opgelopen (oeps!), gelukkig wel gedekt door de verzekering!

De volgende dag naar Yosemite gereden, een ritje van 4 uur wat iets werd opgerekt door een file vanwege een verkeersongeluk. We kwamen met zonsondergang in Yosemite aan en het was donker toen we voor onze accommodatie stonden. We hebben met drie mensen in een verwarmde tent geslapen, ook al was het 's ochtends toch best koud. De temperaturen hangen 's nachts en 's ochtends tegen het vriespunt aan. De volgende dag deden we de wandeling waar ik het eerder over had waar we op elk punt een schitterend uitzicht over de vallei hadden met als hoogtepunt Glacier Point op 2200m hoogte. Toen we die avond, na de daling, na de eindsprint voor de bus weer thuis waren was iedereen echt op voor die dag. Gelukkig konden we vandaag weer wat bijkomen. We zijn hier ook net een beer misgelopen. We haalden twee mensen in die zo'n 5 minuten daarvoor nog een beer op het pad zagen lopen! Zelfs toen we een stukje terug liepen hebben we hem helaas niet gevonden...

Vandaag hebben we namelijk een uurtje of 4-5 gereden en hebben we een motel gevonden in Lone Pine, als tussenstop voor Death Valley. Vanavond plannen we de reis voor morgen, door Death Valley naar Las Vegas.

Foto's volgen asap,

- Jordy

Back to SF

Zooo, de verlening is begonnen. We zijn onderhand alweer in San Francisco aanbeland maar hebben voor we L.A. verlieten nog even Universal Studios meegepakt. Omdat het alweer bijna Halloween is was er de mogelijkheid om voor $5 meer een day+night ticket te krijgen om 's nachts ook toegang te krijgen, wanneer het hele park omgebouwd is tot een griezelfestijn. Dit hebben we dan ook gedaan en we hebben ons zeker de eerste paar minuten de stuipen op het lijf laten jagen, al moet gezegd worden dat effect al snel vergaat. Wat wel weer creepy was was een walk-through-maze geheel in de stijl van de Saw films waar acteurs de meest gruwelijke handelingen uitvoerden (eigen arm eraf zagen) en ondertussen vanachter hoekjes en deuren andere griezels tevoorschijn sprongen.

De volgende dag was het tijd om een stukje te rijden. Over de highway 1, die langs de kust aan de pacific gaat. Bestemming: Hearst Castle, halverwege San Francisco. Na eerst wat ontbijt en lunch ingeslagen te hebben sprongen we iets na negenen in een zonnig L.A. in de auto. Half drie kwamen we bij een mistig Hearst Castle aan. Dit kasteel is laten bouwen door een rijke Amerikaan die inspiratie uit allerlei europese stijlen heeft gehaald en is een plek waar vele beroemdheden te gast zijn geweest.

Vandaag hebben via een aardig slingerweggetje we de overige afstand naar San Francisco afgelegd, waarbij we ondertussen nog een aantal keer gestopt zijn om wat van de kust en de elephant seals te zien. Het was best wel apart om nu zelf het San Francisco waar we al een week hebben doorgebracht in te rijden.

We blijven drie nachtjes in SF waar we het wat rustig aan zullen doen.
Tot zover deze korte blog...

Jordy

Aan alles komt een eind...

Op het moment van schrijven is de studiereis alweer officieel afgelopen. Vanwege een meevallende koers en weinig tegenslagen was er nog wat geld over dus hebben we de dag in stijl afgesloten met loungen op een dakterras (incl zwembad!) en een luxe etentje. Vanaf morgen staan we er alleen voor!

De laatste twee dagen in San Francisco waren top, zeker het bedrijfsbezoek bij nVidia was erg goed. Het begon met een presentatie en vraag +antwoordsessie met de general manager van de welbekende GeForce productlijn. Daarna wist zelfs Bill Dally -nee, niemand van ons kende hem maar hij schijnt belangrijk te zijn - head of research al onze technische vragen te beantwoorden. Ook liet hij een feitje vallen waar achteraf nog een e-mail over verstuurd is: of we dat alsjeblieft niet online wilden zetten. Betere inside info kan je niet krijgen!

De vliegreis naar L.A. was snel voorbij, wat gedeeltelijk lag aan de korte reistijd (klein uurtje) en gedeeltelijk aan de on-board entertainment: elke stoel een eigen schermpje met chat, video, spelletjes en meer. Beter kan je een groep van 30 informatici niet bezig houden.

L.A. zelf valt een beetje tegen wat voor een groot deel door het weer komt, de zon is nog niet echt doorgebroken. Desalniettemin hebben we toch maar een duik in het zwembad gewaagd en wat gefrisbeed. We hebben dat ding toch niet voor niets van nVidia meegekregen. 's Zondags zijn we naar een basketballwedstrijd van de LA Lakers geweest die helaas verloren... Ze kwamen pas voor te staan toen Kobe Bryant er in gewisseld werd maar alles liep weer in de soep toen hij weer naar de bank gehaald werd. Het was dan ook eigenlijk maar een oefenwedstrijd.

Maandagochtend was het tijd om over de walk of fame te lopen. Het motel zit aan Hollywood boulevard en het is dan maar een half uurtje lopen. Behalve een hele zooi sterren met beroemde namen en zowaar nog meer giftshops met dure doch goedkope prullaria was hier niet zo veel te zien. Ook dit gevoel was misschien wel weer te wijten aan het druilerige weer.
's Middags zijn we naar The Third Floor geweest. Zij verzorgen previsualisatie voor films. Zoals een scene vroeger voorgespeeld werd met kartonnen poppetjes e.d. om het geheel precies uit te werken voor de echte acteurs erbij gehaald werden doet TTF dit middels computeranimaties. Ze hebben zo al aan een flink aantal grote films en games meegewerkt zoals Avatar, Star Wars III, Valkyrie en Star Craft II.
Die avond konden we eten bij de CEO van Xsens, een bedrijf waar we in Enschede al langs zijn geweest en ‘al grappend' zijn uitgenodigd. Maar belofte maakt schuld en zodoende hebben we daar een gezellig avondje gehad.

Vandaag zijn we bij Disney Imagineering geweest en als je ooit in een Disneyland park bent geweest dan heb je wel iets van hun gezien. Best mooi om door de werkplaats te lopen waar aan nieuwe attracties/experiences gewerkt wordt.

Morgen gaan we de auto's ophalen en begint de verlenging! Ik houd jullie op de hoogte,

Jordy

Van Seattle to San Francisco

't Is alweer een paar dagen geleden sinds mijn laatste blog. Ik ben ondertussen al weer twee steden verder: San Francisco! We zitten hier op een uurtje rijden van Sillicon Valley, hét gebied voor IT-ers. Het heeft toch wel wat om tijdens de busrit langs allemaal grote bedrijven als Intel, Cisco, Rambus, Sun Microsystems, McAfee (met daarvoor een gigantisch reclamebord voor de concurrent Symantec) en Adobe te rijden. Namen waarvan een aantal we toch bijna dagelijks mee te maken hebben. Voordat ik verder in ga op Frisco - een nickname die dodelijke blikken van de inwoners oplevert - vat ik eerst nog even de drie dagen Seattle samen.

We verbleven in het Moore hotel, gelegen naast het Moore theatre. Hier zijn we met een aantal donderdagavond nog naar een optreden van Australian Pink Floyd geweest. Dit is een goede coverband die -verrassing- allemaal nummers van Pink Floyd speelt. Voor de pauze zaten we op het tweede balkon wat wel erg ver weg was maar gelukkig waren er op het eerste balkon ook nog plaatsen vrij. Twee commissieleden konden hun ogen haast niet meer open houden en moesten daarom de klassiekers Money en Another brick in the wall helaas missen. Dit optreden was donderdagavond. Die ochtend hadden nog even tijd om een lading was weg te brengen en 's middags zijn we naar Valve Software geweest in het nabij gelegen Bellevue, de maker van een aantal van de bekendere games en het grootste digitale distributieplatform voor deze en andere games. Erg leuk om mee te krijgen hoe ze daar te werk gaan.

Vrijdagochtend was het tijd om naar Washington University te gaan (Seattle ligt in de staat Washington). Van deze instelling is het mijn verantwoordelijkheid een verslag te schrijven wat gebundeld gaat worden in het zogeheten micro onderzoek. We zijn hier bij een research groep geweest die werken aan een nieuw soort contact lens, één waarin ze een scherm en wat sensoren willen inbouwen. Ontzettend knap wat ze tot nu toe al voor elkaar hebben ook al zijn ze nog lang niet klaar! 's Middags gingen we op weg naar Microsoft in Redmond, net als Bellevue aan Seattle gelegen. Hier kregen we wat te zien over nieuwe en bestaande producten op gamegebied (XNA, Kinect voor de geïnteresseerden) maar deze werden op een beetje marketing-achtige manier gepresenteerd. Wat inhoudelijk wellicht interessanter was was een nieuwe visuele programmeertaal om -in eerste instantie - kleine kinderen geïnteresseerd te krijgen in programmeren en informatica.

Tot zover Seattle. Na een korte vlucht van ongeveer anderhalf uur en een beetje vertraging vanwege een defect licht op de landingsbaan stonden we alweer op SFO, het vliegveld van San Francisco. Vesten uit, zonnebrillen op! Afgelopen twee dagen is het zo'n 30 graden celcius geworden, het moge duidelijk zijn dat we in California zijn aangekomen. Tijdens de busrit naar het hotel keek ik eens goed om me heen en een lichte vlaag van herkenning ging door me heen: Dit is waar we drie jaar geleden ook langs reden! Afgelopen drie dagen in SF zijn weer vrij snel voorbij gegaan. We hebben wat gezien over Brain-Computer Interfaces, een handschoen die de beweging van je hand en vingers volgt en je virtuele objecten laat oppakken, een bedrijf wat zich richt op het visualisatiegedeelte van simulaties en de medical school van Stanford University waar ze allerlei simulaties toepassen voor het trainen van studenten.

In San Francisco is verder ook genoeg te zien. We hebben een blokje om gelopen door China town en Pier 39 van de fishermans wharf verkend waar ook zeeleeuwen liggen te zonnen. We hebben ook de night tour naar Alcatraz gemaakt. Als afsluiter van de eerste dag hier zijn we zelfs naar een American Football match geweest van de SF 49ers tegen de Philadelphia Eagles. Het spel zelf kan soms wat langdradig zijn maar wat een show wordt er omheen gegeven! De cheerleaders, het vuurwerk en marching bands maakten het geheel tot een waar spektakel.

Komende twee dagen zullen we nog een drietal bedrijven en een universiteit bezoeken. Ik ben bijzonder benieuwd naar morgenmiddag. Dan zijn we bij nVidia, toch wel de heerser op het gebied van grafische kaarten.
Zaterdag vertrekken we alweer naar L.A. Wat gaat de tijd toch snel!

Jordy.

Einde D.C.

Washington zit er al weer bijna op. Morgen spullen pakken en dan op naar Seattle!

Afgelopen twee dagen Hadden we 's ochtends wat tijd in D.C. We werden rond 9:00 na een ontbijtje in een in de buurt gelegen motel door de bus bij de national mall afgezet. De national mall - voor die genen die het net als ik niet wisten - is een park met als centrum het national monument (de basilisk, zie foto's) en aan zijn zijdes het witte huis, het capitool en het lincoln monument. Ook liggen rond dit gebied talloze museums zoals het american indian museum en het national air and space museum. Deze musea zijn gratis toegankelijk dus hebben we hier en daar een kijkje genomen. Aan de donaties die dan gebruikelijk zijn hebben we (Nederlanders als we zijn) voor het gemak maar niet gehouden. Het viel me wel op dat na zo'n ochtend slenteren mijn benen wel kapot waren (de afstanden zijn niet mals). Ik was blij toen ik weer dus bus in stapte.

's Middags was het tijd voor de bedrijfsbezoeken. Die van dinsdag was de kortste tot nu toe. Na een promopraatje van anderhalfuur bij het NCAC was het toch wel de bedoeling dat we weer vertrokken. Er was gerekend op een bezoek van 4 uur maar gelukkig stond de buschauffeur al weer paraat om ons weer naar het centrum te brengen.
Vandaag gingen we naar het Naval Research Laboratory. Alle extra beveiliging die ze hadden getroffen (nieuw 'security protocol' voor onze grote groep, camera's mochten niet mee, passpoortcontrole) bleken vrij nutteloos want echt veel nieuws was er niet te zien. Het ging vooral om motiontracking en verschillende besturings methodes om in een virtuele wereld rond te lopen. Het valt me tegen hoe druk het hier is, er was de eerste dag bijna geen kip te bekennen op de straten van DC. Misschien ben ik iets te veel New York gewend.

Enfin, tijd om te slapen.

Jordy

Goodbye New York, Enter D.C.

Het is zondag, 3 oktober 7:00. De wekker gaat, de eigenaar slaapt rustig door en zijn drie kamergenoten (ikzelf inclusief) vragen zich verdwaasd af waar dat irritante geluid vandaan komt. Na het onding uit te hebben gezet (hij lag in een schoen in de badkamer) konden we nog even rustig wat slaap inhalen. We hoeven vandaag immers pas om 12:30 te verzamelen in de lobby. Na het rustig wakker worden, koffers pakken en tijdelijk in een andere kamer opbergen werd het om 11:00 dan maar eens tijd om aan een ontbijtje te gaan denken. Het eerste tentje deed om 11:00 helaas niet meer aan ontbijt: 'of we al zin aan steak hadden'. Even verderop heb ik in een soort verzamel zaak van fastfoodketens mijn tanden wel kunnen zetten in pannekoeken bacon en een gebakken eitje. Dubbel geluk was dat er ook een subway aanwezig was waar ik meteen maar een lunch heb meegenomen voor de treinreis, want vandaag was het alweer tijd om te vertrekken naar Washington D.C!

Lekker met de koffers door NYC gesjouwd, kaartje gelegd op het station en een scientific american gekocht voor de grofweg 3.5 uur durende reis. Eenmaal aangekomen in DC bleek ons verblijf hier tegenovergesteld aan dat van NY: Daar een matig hotel op een toplocatie en hier aardig goed motel op een bagger locatie. De buschauffeur waarschuwde ons al voor de wijk waar we in terecht zijn gekomen: 'Kom 's nachts niet te vaak je kamer uit en ga niet zomaar wat rondslenteren', wat op zich geen probleem is aangezien hier in de buurt dan ook echt niets te doen valt. Ook zijn de bedden eerder 'ruim éénpersoons' dan tweepersoons dus dat wordt nog knus. Tsja..

We hebben nog wat gegeten bij de enige eetgelegenheid die wel in de buurt was: De Wendy's. Het personeel keek wel even verrast op toen ze van een leeg restaurant ineens een rij van 30 ict-ers hadden die allemaal een triple baconator deluxe bestelden: weinig geld, veel caloriën. Win-win! Toch?

Morgen op tijd op, dan worden we naar het centrum gebracht. 's Middags is het dan tijd voor een kijkje bij het National Crash Analysis Center.

tot blogs,

Jordy

Culture Shock

Na een dag of twee radiostilte dan toch weer een blog vanuit een starbucks in hartje New York.

Het doel van Pixel2010 is niet alleen het bezoeken van bedrijven maar ook het meemaken van een heuse cultureshock. In Boston konden we nog rustig wennen aan de Amerikaanse leefstijl maar na een ~4 uur lange treinreis eergisteren is het dan echt losgebarsten met New York! We hebben hotelletje grenzend aan Times Square. Op dit wereldberoemde plein is het werkelijk waar nooit donker...

Vandaag hebben we de see-it-all tour gehad waar we zo een beetje álle points of interest van Manhattan hebben gezien. Denk aan: Empire State building, de Rockefeller toren, central park (waar we later nog een uur of drie hebben rondgelopen, nog niet het halve park gezien), Wall Street, Broadway, Manhattan+Brooklyn bridge en een boottocht langs de kust en het vrijheidsbeeld.

De reiscommissie had gisteren voor ons ook nog een spectaculaire verassing in petto: We zijn op broadway naar de Lion King musical geweest! Wat een geweldige combinatie van goeie kostuums, decor, zang en een tikje nostalgie was dat! De beslissing om allemaal geheel in pak te gaan leverde nog vele enthousiaste reacties op van de locals toen we met dertig man door het centrum macheerden, heel apart!

Ik zal proberen wat foto's te uploaden die het New York gevoel vast leggen. Ik weet wel dat ik er veeeeels te veel heb gemaakt, je kijkt hier echt overal je ogen uit.
Morgen stappen we op de trein naar Washington D.C. Ik ben benieuwd!